தலைவா படம் ரிலீஸ் பிரச்சனை- ரசிகர் தற்கொலை

தலைவா படம் ரிலீஸ் பிரச்சனை- ரசிகர் தற்கொலை 

எத்தனையோ முறை பேசியாயிற்று . இருப்பினும் நம்மவர்கள் மாறியதாய் தெரியவில்லை. ஒரு சாதாரண செய்தியாய் இதை கடந்து சென்று விடுவது நமக்கு சுலபம். பெரிய புடிங்கி ரேஞ்சுக்கு எல்லாம் சொல்ல வரவில்லை . ஆனாலும் சொல்லாமல் விட்டால் வெட்கக்கேடு 

சினிமா பார்பவர்கள் மனதில் நிச்சியம் பாதிப்பை உண்டாக்குகிறது என்ற கருத்தில் எனக்கும் எள்ளளவும் மாற்றுக்கருத்து இல்லை. இப்படி சொன்னால் உடனே ஒரு க்ரூப் வாயில் கத்தியையும் , கீபோர்டில் கடப்பாறையை வைத்து " ரேப் சீனை , கொலை சீனை வேறு எப்படி காட்ட முடியும் ?...இது தான் உலக சினிமா, இது தான் யதார்த்த சினிமா " என்று பல வியாக்கியானங்கள் கூறுகிறது. சரி இருந்துவிட்டு போகட்டும்.. எந்த சினிமாவை இருந்தாலும் அது முழுக்க முழுக்க புனைவே என்ற எண்ணம் கொஞ்ச கொஞ்சமாய் மறக்கப்பட்டு வருகிறது என்று எண்ணத்தூண்டும் அளவிற்கு இங்கே கண்ணுக்கு தெரியாத சினிமா மோகம் வளர்க்கப்பட்டு வருகிறது.

பெரியதாய் சினிமாவில் என்ன இருக்கிறது இப்போது ?... ஒரு மயிரும் இல்லாத டிஜிட்டல் குப்பைகளாய் தான் சினிமா இருக்கிறது. பார்த்தோமா , போனோமா என்று இல்லாமல் அதை பற்றியே சுத்தி சுத்தி வருமளவிற்கு அதற்க்கு குடுக்கப்படும் முக்கியத்துவம் தான் "சினிமா என்றால் வாழ்க்கை" என்று ஒரு கேடுகெட்ட மாயையை இங்கே நிலை நிறுத்துகிறது.

இங்கே பழைய லியோனி பட்டிமன்றம் போல் " பழைய சினிமாவா ? புதிய சினிமாவா ?....எது சிறந்தது ?? " என்ற pointless விவாதத்துக்கு எல்லாம் செல்லவில்லை. ஆனால் ஒரு சினிமாவுக்காக அந்த காலத்தில் தற்கொலை செய்தவர்கள் எல்லாம் கம்மி. ரசிகர்கள் இருந்திருப்பார்கள். ஆனால் தியேட்டரை கொளுத்துவேன், பஸ்ஸை எரிப்பேன் என்று கூறும் ரசிகர்கள் இருந்ததாக தெரியவில்லை. அவளவு கோவம் படம் ரிலீஸ் ஆகாவிட்டால்....!!

This is called Addiction arising out of adulation.( அவளவு கோவம் இருந்தால் அவர்கள் தமது ஆண்குறிகளை வெட்டிகொள்ளட்டுமே !!...யாருக்கும் நஷ்டமில்லை....பஸ் எரிவதை விட மிகவும் வலி தரும் விஷயம் அது . கார்க் பால் கிரிகெட் விளையாடுபவர்கள் இந்த கருத்தை ஒத்துக்கொள்வார்கள் )

பழைய காலத்து opening song கேட்டிருந்தால் அதில் ஒரு சமூக கருத்து இருக்கும். தனிமனித மேம்பாட்டை எடுத்துக்கூறும் வகையில் இருக்கும். திராவிட சிந்தனைகள் உச்சம் பெற்றிருந்த காலக்கட்டத்தில் வெளியான சினிமாக்களில் இந்த பிரதிபலிப்பை காணலாம்.

ஆனால் என் தலைமுறை சினிமா மக்களுக்கு என்ன வழங்கி இருக்கிறது பெரியதாக ?

ஒபெநிங் சாங் ...அதில் ஹீரோவை பற்றி ஒரு சுய புராணம் ( அதிலும் " புலி உறுமுது புலி உறுமுது....." " எரிமலை மீதேறி கொடி கட்டுவான் " எமனுக்கே தெரியாமல் பயம் காட்டுவான் " ..." வாறன் வாறன் வாறன் லே....கெட்டவன் ன்னு பேரெனக்கு ) இந்த ரீதியில் தான் இருக்கிறது....

நாம் வாழ யாரவேனும்னா எப்படி வேணுமா கொல்லலாம் .....இதுவும் ஒரு அற்புத கருத்து

ஒரு சாதாரண ஹீரோவை 10000 ஆட்களை அடிக்கும் அளவுக்கு சக்திவாய்ந்த ஒரு அவதாரமாய் காட்டுவது தான் இன்றைய சினிமா...( ஆனால் அந்த ஹீரோவால் அடுத்த நாள் கலையில் வரும் மல ஜலத்தை அடக்க முடியாது.....அப்புறம் என்ன மயிர் சூப்பர் ஹீரோவோ தெரியவில்லை )

இது இல்லையா....இருக்கவே இருக்கிறது காதல்.... சுதந்திரத்திற்கு பிறகு பல தியாகிகள் செத்து போய்விட்டார்கள்.....அவர்களை எல்லாம் மிஞ்சும் வகையில் நமது ஆட்களை காதல் தியாகிகளாய் மாற்றியது நமது அன்பான சினிமா ...

80 களில் டீ. ஆர். ஹீரோக்கள் செத்து செத்து காதலை வாழவைத்தார்கள்.

அப்புறம் இதயம் முரளி, விக்ரமன் ஹீரோ வகையறாக்கள்.

அப்புறம் மனநிலை பாதிப்படைந்த தனுஷ் போன்ற காதலர்கள் .

அடுத்தவன் காதலி, அடுத்தவன் காதலனை கைப்பற்றும் காதலர்கள் ...

மனைவி , கணவன்களை மாற்றிக்கோலும் காதல்...... எப்பா எப்பா...!!! எத்தனைகாதல் !!

ஒரு பெண்ணின் /ஆணின் அன்பை அடைய 3 மணி நேர போராட்டம் நடக்கும் சினிமாவில் நம்மவர்கள் அவர்களை தொலைத்தது தான் மிச்சம்..

கேட்டால் உடனே சினிமாவின் நல்ல விஷயங்களை பட்டியலிடும் ஜீவிகள் சொல்வதை ஒன்றிரண்டு ஒத்துக்கொள்ளலாம்.. ஆனால் அந்த நல்ல விஷயங்களுக்காக யாரவது தற்கொலை செய்து கொண்டார்களா என்று ஆராய்ந்தால் யாருமே தெரியவில்லை. ...

படம் ரிலீஸ் ஆகவில்லை....தற்கொலை...

ஹீரோ ஒரு மதத்தை தாக்கி பேசிவிட்டார்...ஆர்பாட்டம்..

ஹீரோவை எதிர்த்து வில்லி கால் மேல் கால் போட்டு உக்காந்தார்.....உடனே ஸ்க்ரீன் கிழிப்பு...நாற்காலிகள் அடித்து நொறுக்கம் ...

( லதாவிடம் ரஜினி அடியே வாங்கியதில்லை என்று நம்பும் கூட்டம் இது. விஜய் வீட்டு வேலை செய்யும் நேரத்தில் கூட " ஏய் ஏய் ஏய் ஏய்.... நான் பெருக்குனா மாசு டி." என்று சங்கீதாவிடம் சவடால் விடுவார் என்று நம்பும் கூட்டம் இது... அஜித் கழிவறைக்கு கூட raymonds கோட்டு போட்டு தான் போவார். நைட்டு 12 மணிக்கும் Rayban cooling க்ளாஸ் போட்டு தான் வருவார் என்று நம்பும் கூடம் இது )

இதை தானா சாதித்தது நம் சினிமா ?

" குருணை , சாகுபடி, களர் நிலம், நன்செய், புன்செய், கேணி, இலைசுருட்டி புழு, மடை மாறுதல் , " இந்த வார்த்தைகளுக்கு என்னுடன் இருக்கும் நண்பர்களுக்கே தெரியவில்லை.

தினமும் தின்னும் நெல் வளர எதனை மாசம் ஆகும் என்று தெரியவில்லை...அவளவு ஏன் ஆய்த எழுத்து தெரியுமா என்றால் " சூர்யா படம் " என்று பதில் வருகிறது..

All entertainments and fantasy are justifiable ... But not at the expense of one's common sense .

பெண்களின் மெகா சீரியல் மோகம் குறித்து 1000 பக்கத்துக்கு எழுதலாம்.

சினிமா, சீரியல் போன்ற இன்னபிற புனைவுகளை நிஜம் என்று கொண்டாடும் , அல்லது பொய் என்று தெரிந்தும் அதிலே உழலும் ஒரு மலட்டு சமூகமாய் மாறிவருகிறோம் என்பது மட்டும் திண்ணம்.

நிஜத்தில் நடக்கும் விளையாட்டுக்கு நாளிதழில் இறுதி பக்கத்தையும், சினிமாவுக்கு முதல் பக்கத்தையும் ஒதுக்கியது தான் நாம் நிஜத்திற்கு குடுக்கும் மதிப்பு....சொல்லவே எட்கமாய் இருக்கிறது.

மோகம் மோகம்...சினிமா மோகம்...!! இவளவு ஏன்....சினிமா தற்கொலைகளை சாடி எழுதும் பாதி பேருக்கு "விதர்பா தற்கொலைகள் " தெரியுமா என்றால் இல்லை.. சாடி எழுதுவதற்கும் கூட சினிமாவை தவிர்த்து வெளியவே வர இயலாத சூழலில் நம்மை நாமே தள்ளிக்கொண்டோம் என்றால் அது மிகை இல்லை.

சோறு என்பதை சாதம் /white ரைஸ் என்றும், தின்பது என்பதை " சாப்பிடு " என்றும் கூறுவதை நாகரீக வளர்ச்சி என்று நாம் எண்ணினால் , நமது சமூகம் எங்கே போய்க்கொண்டு இருக்கிறது என்று சிந்திக்கும் சூழலில் இருக்கிறோம் ...

விவசாயம் மறந்த, infalation என்ற வார்த்தைக்கு அர்த்தம் தெரியாத, GDP என்றால் என்னவென்று அறியாத , Annual, biennial, perennial என்றால் என்னவென்று அறியாத, ஒரு கேடுகெட்ட கூட்டமாய் நாமே மாரிவருகிரோமோ என்று எண்ண வைக்கின்றன இந்த தற்கொலைகள்.

இவ்வகை தற்கொலைகள் ஒரு தனிமனித மரணம் அல்ல.. Its a death of common sense and sensibility of our society.


சினிமாவை தாண்டி மக்களை சிந்திக்க வைக்கும் விஷயங்களை முடிந்தவரை மக்களிடம் கொண்ட சேர தயாராய் இருங்கள் .

மீண்டும் பழைய சுயமரியாதை கொள்கைகளை கையிலெடுக்கும் நேரம் இது.